Η νέα γενιά προπονητών μπάσκετ που ξεκίνησε από τη βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη και αφήνει το στίγμα της στο εξωτερικό, σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στο e-Magazine της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.
Αξίζει να διαβάσετε:
Για τη Θεσσαλονίκη και την κεντρική Μακεδονία γενικότερα το μπάσκετ ήταν ανέκαθεν ένας πόλος έλξης της νέας γενιάς και παρά το ότι οι συλλογικές διακρίσεις λείπουν, η παραγωγική διαδικασία δε σταματά.
Και δεν αφορά μόνο σε παίκτες, αλλά και σε προπονητές, όπου διαχρονικά η προσφορά είναι μεγάλη και πλέον είναι και η… ζήτηση!
Το ΕΟΚ e-magazine συνεχίζει την παρουσίαση προπονητών που διάγουν πολύτιμες στιγμές εμπειρίας και διδασκαλίας σε ομάδες του εξωτερικού, με την πεποίθηση ότι κάποια στιγμή η μαμά πατρίδα θα έχει τις συνθήκες εκείνες για να επιστρέψουν.
Ο Θανάσης Μολυβδάς, μέλος πολλών τεχνικών teams των Εθνικών μας ομάδων, αλλά και συλλόγων (Άρης, Ήφαιστος Λήμνου, Ηρακλής κ.α.) είναι τώρα στο Κατάρ, στο πλευρό του Στέργιου Κουφού, στην Αλ Ραγιάν και ζει μια διαφορετική εμπειρία.
Μας λέει χαρακτηριστικά απ’ την μακρινή, αλλά γεμάτη Έλληνες μπασκετικούς, Ντόχα: «Στην Rayyan με τον coach Κουφό αναλάβαμε το project της αναδόμησης μιας ομάδας θρύλου -για το Κατάρ αλλά και την ευρύτερη περιοχή- η οποία τα τελευταία χρόνια βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Στο μικρό χρονικό διάστημα που είμαστε εδώ η ομάδα των εφήβων κατέκτησε τη 2η θέση στο πρωτάθλημα ενώ η ομάδα των αντρών έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου στον οποίο ηττηθήκαμε από την περσινή πρωταθλήτρια Al Sadd στην οποία είναι προπονητής τα τελευταία 3 χρόνια ο Βασίλης Μπρατσιάκος. Μας εκτιμούν όλους, παντού στο εξωτερικό.
Γιατί απ’ την εμπειρία που έχω απ’ το εξωτερικό, ο Έλληνας προπονητής θεωρείται πολύ καταρτισμένος και εργασιομανής και φέρνει επιτυχίες!
Πρόσφατο παράδειγμα η πρόκριση της Γεωργίας, υπό τον κόουτς Ζούρο και τόσες άλλες».
Ο Γιάννης Κούκος είναι αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, μετά από μια πλούσια εμπειρία με γυναικείες ομάδες στην Ελλάδα (Απόλλων Πτολεμαϊδας, Πυλαία, Ν.Ρύσιο). Ξεκίνησε στη Γερμανία και στη Γκέτινγκεν επί 3 χρόνια και συνεχίζει στη Ρουμανία και στην Κλουζ. «Ειλικρινά κάθε μέρα αισθάνομαι απίστευτα τυχερός που η ζωή/ο Θεός μου έδωσαν την ευκαιρία να εργάζομαι στο εξωτερικό τα τελευταία 7 χρόνια. Όταν λέω εργάζομαι το εννοώ με την κυριολεκτική έννοια του. Ξεκινώντας από τα βασικά. Στο εξωτερικό είναι δουλειά κανονική (μισθός ένσημα ασφάλιση). Και το δεύτερο και βασικό η έλλειψη πίεσης.
Κανείς τη δουλειά σου χωρίς να “φοβάσαι” ότι θα χάσεις την δουλειά σου.
Το επίπεδο των Ελλήνων προπονητών είναι πολύ υψηλό από τον τρόπο προπόνησης, τον τρόπο προσέγγισης των παικτών μέχρι και το κοουτσάρισμα. Οι ξένοι το γνωρίζουν και το εκτιμούν αυτό».
Ο Γιάννης Δαμαλής από την Πιερία, τον Ηρακλή και τη Γέφυρα έκανε το άλμα στο εξωτερικό εδώ και 5 χρόνια. Τρία χρόνια στο Κατάρ ως συνεργάτης του Μάνου Μανουσέλη και του Βασίλη Μπρατσιάκου και τα τελευταία δύο χρόνια στον ΑΠΟΕΛ με τον Λευτέρη Σούμποτιτς. Γιατί όμως ξεχωρίζουν οι Έλληνες προπονητές, ακόμη και οι πιο νέοι σε ηλικία; Μας λέει: «Νομίζω ότι πέραν των γνώσεων και της ικανότητας να φέρνουν νίκες, κάτι που κάνει τους Έλληνες προπονητές να ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο είναι ο χαρακτήρας και η εργατικότητα.
Με τον χαρακτήρα εννοώ τον αλληλοσεβασμό και την ταπεινότητα και όχι την υπεροψία, στοιχεία πολύ σημαντικά στο εξωτερικό.
Το φιλότιμο και την καθαρότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Και με την εργατικότητα εννοώ ότι ο Έλληνας προπονητής θα βρει τρόπο να αξιοποιήσει τους πάντες, θα κάτσει να δουλέψει με τους “νέους” της κάθε ομάδας και θα μεταδώσει την νοοτροπία νικητή. Όσο για την ομάδα μου, τον ΑΠΟΕΛ, όλοι γνωρίζουν πόσο μεγάλο σωματείο είναι στην Κύπρο και τώρα προσπαθούμε να τον επαναφέρουμε και στο μπάσκετ εκεί που του αξίζει, με μπροστάρη τον κόουτς Σούμποτιτς, στον οποίο οφείλω πολλά. Η ζωή εδώ μοιάζει πολύ με την Ελλάδα φυσικά, δε μας λείπει τίποτα και δουλεύουμε με γνώμονα το καλό της ομάδας απερίσπαστοι».
Ο Δημήτρης Τσεσμετζής, στα 29 του, μετά από την εμπειρία του ως παίκτης και προπονητής σε ομάδες της Θεσσαλονίκης, έκανε τις σπουδές του στη Μούρθια και είναι πλέον στο team της Α’ ομάδας ως 3ος βοηθός και είναι head coach της β’ ομάδας. «Θεωρώ πως η αναγνώριση των Ελλήνων προπονητών στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων. Στις διακρίσεις των συλλόγων και των Εθνικών ομάδων μας μέσω Ελλήνων προπονητών (Μπαρτζώκας, Σφαιρόπουλος, Ιτούδης κ.α.). Προσωπικά με βοήθησε η πρότερη παρουσία του coach Κατσικάρη στη Μούρθια καθώς εδώ είναι εξαιρετικά αγαπητός από τους fans και το club και θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους coaches που έχουν περάσει. Η ομάδα παλεύει στην δύσκολη ισπανική Λίγκα και στο BCL και επενδύει πολύ στα τμήματα υποδομής, ιδίως σε στελεχιακό δυναμικό.
Οι άνθρωποι, ειδικά στον νότο της Ισπανίας, είναι πολύ θερμοί και ο τρόπος ζωής αντίστοιχος του ελληνικού.
Όποτε η προσαρμογή για έναν Έλληνα είναι εύκολη αν καταφέρει και μάθει τη γλώσσα (σημαντικό γιατί πέρα από την ομάδα, τα αγγλικά δεν χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα εδώ)».
Ο Δημήτρης Αντωνιάδης, στα 32 του, με καταγωγή από τις Σέρρες και τη Δράμα, από μικρός έφυγε για το «κλεινόν άστυ», σπούδασε στην Αθήνα, δημιούργησε πρότυπες εφαρμογές στο scouting και δούλεψε σε καινούργιες προτάσεις ανάλυσης του αντιπάλου. Έτσι ήρθε η πρόταση από τη Γερμανική Μίτελντοϊτσερ για μια θέση αναλυτή, ενώ φέτος αναβαθμίστηκε ως βοηθός προπονητή. Τονίζει στο EOK e-magazine: «Η γερμανική BBL είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα από όλες τις απόψεις, με ομάδες και προπονητές πολύ υψηλού επιπέδου. Η επιτυχία της εθνικής τους, έχει φέρει τους Γερμανούς μαζικά στα γήπεδα και το άθλημα κερδίζει σε δημοφιλία κάθε χρόνο.
Η εμπειρία να αντιμετωπίζεις τόσο υψηλού επιπέδου ομάδες είναι μοναδική.
Για εμένα η προετοιμασία και ανάλυση κάθε αντιπάλου είναι από μόνης της μια ευκαιρία για να γίνω καλύτερος και το γεγονός ότι μπορώ να συγκεντρωθώ μόνο στο μπάσκετ είναι από μόνο του ένα μεγάλο συν. Βρίσκομαι σε μια μικρή πόλη κοντά στη Λειψία που η ζωή είναι γενικά πολύ ήσυχη. Σίγουρα πολύ μεγάλη διαφορά από την ζωή στην Ελλάδα και κάτι που χρειάζεται συνήθεια. Παρόλα αυτά ιδανική αν σου αρέσει η φύση και η ηρεμία».
συντελεστες
