Ο Κένι Νταλγκλίς, ο αγαπημένος «King Kenny» των φίλων της Λίβερπουλ κλείνει σήμερα τα 71 του χρόνια και το SKGSPORTS σας παρουσιάζει 10 πράγματα που τον έκαναν τη θρυλική μορφή της μεγάλης ομάδας του αγγλικού λιμανιού.
Γεννηθείς στις 4 Μαρτίου του 1951, στη Γλασκώβη, ξεκίνησε την καριέρα του στην Σέλτικ, το 1971, και έμεινε μαζί της έως το 1977, κατακτώντας εν τω μεταξύ τέσσερα πρωταθλήματα Σκωτίας, άλλα τέσσερα εγχώρια Κύπελλα και ένα Λιγκ Καπ.
Παρότι διέπρεψε αρχικά με τον μεγάλο σύλλογο των «Καθολικών», ο ίδιος ήταν υποστηρικτής των έτερων αντιπάλων τους (σε ποδοσφαιρικό και θρησκευτικό επίπεδο), της Ρέιντζερς, όπως και ο πατέρας του φυσικά!
Επίσης όμως, πιτσιρικάς είχε… απορρίψει τους «κόκκινους», αγωνίστηκε στη μεγαλύτερη αντίπαλο της ομάδας που υποστήριζε μικρός, μέχρι να βρει το λιμάνι του.
1. Το 1966, σε ηλικία 15 ετών, πέρασε από δοκιμαστικό στάδιο στη Λίβερπουλ του Μπιλ Σάνκλι, αλλά αισθάνθηκε ότι ήταν πολύ μικρός για να φύγει από το πατρικό του και να μετακομίσει στο Μέρσεϊσαϊντ.
2. Στην παιδική του ηλικία συνήθιζε να βρίσκεται στις εξέδρες του γηπέδου των Ρέιντζερς και να υποστηρίζει τους «διαμαρτυρόμενους». Μάλιστα, έβλεπε μαζί με τον πατέρα του τα παιχνίδια της ομάδας Νέων του συλλόγου!
3. Στα 16 του υπέγραψε συμβόλαιο με τη Σέλτικ και μόλις οι άνθρωποι της ομάδας κάλεσαν την οικογένειά του για να την ενημερώσουν για την πρόθεσή τους να πάρουν τον Νταλγκλίς, αυτός έτρεξε στο δωμάτιό του και κατέβασε κατευθείαν τις αφίσες των Ρέιντζερς! Μέσα στης δεκαετία του ’70, ο «King Kenny» κατάφερε να γίνει θρύλος της Σέλτικ με τέσσερα πρωταθλήματα, ισάριθμα Κύπελλα κι ένα Λιγκ Καπ Σκοτίας.
4. Στη Λίβερπουλ μετακόμισε στις 10 Αυγούστου του 1977. Οι «κόκκινοι» έψαχναν τον αντικαταστάτη του μεγάλου Κέβιν Κίγκαν, που είχε μετακομίσει στο Αμβούργο, με τον Μπομπ Πέισλι το καλοκαίρι εκείνο να τον παίρνει στο Μέρσεϊσαϊντ. Για χάρη του οι «reds» δαπάνησαν το ποσό των 440.000 λιρών, που ήταν και ρεκόρ για Βρετανό παίκτη τότε!
5. Μέχρι και την αγωνιστική περίοδο 1980-1981 ο Νταλγκλίς δεν είχε χάσει ούτε ένα ματς πρωταθλήματος! Η συνεργασία του με τον Ιαν Ρας ήταν από τις πιο εποικοδομητικές στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
6. Το καλοκαίρι του 1985, έγινε ο πρώτος παίκτης – προπονητής του αγγλικού ποδοσφαίρου, παίρνοντας τη θέση του Τζο Φάγκαν. Ήταν μόλις 34 ετών όταν ανέλαβε να καθοδηγήσει τη Λίβερπουλ τόσο μέσα από τον αγωνιστικό χώρο, όσο και από τον πάγκο. Στην πρώτη σεζόν που το έκανε αυτό (1985-1986), πήρε το νταμπλ, πετυχαίνοντας το γκολ στο «Στάμφορντ Μπριτζ» για να πάρουν οι «κόκκινοι» τον τίτλο.
7. Από τη Λίβερπουλ αποχώρησε για πρώτη φορά στις 22 Φεβρουαρίου του 1991, μόλις δύο μέρες μετά από ισοπαλία με την Έβερτον με σκορ 4-4 στο «Γκούντισον Παρκ» για το Κύπελλο Αγγλίας. Άφησε την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας με μέσο όρο τερμάτων 2,58 ανά ματς έπειτα από 24 αγωνιστικές και η παραίτησή του ανακοινώθηκε από μεγάφωνα στον σταθμό Lime Street. Έπειτα από την πρώτη του εμπειρία στην προπονητική, σε 381 ματς είχε 223 νίκες με 732 γκολ.
8. Το καλοκαίρι του 1992 και έχοντας επιστρέψει στους πάγκους αναλαμβάνοντας τη Μπλάκμπερν, προχωράει στην ακριβότερη μεταγραφή – για εκείνη την εποχή – στη Βρετανία, αποκτώντας τον Άλαν Σίρερ. Με τον τίτλο του 1995, έγινε μόλις ο τέταρτος προπονητής στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου που οδήγησε δύο ομάδες στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, μετά τους Τομ Γουότσον, Χέρμπερτ Τσάπμαν και Μπράιαν Κλαφ.
9. Στις 28 Απριλίου του 2011 ο τότε προπονητής της Λίβερπουλ έγινε Σερ, καθώς χρίστηκε ιππότης του Ηνωμένου Βασιλείου, για την προσφορά του στο αγγλικό ποδόσφαιρο με την φανέλα των «κόκκινων». Ο Σκωτσέζος τεχνικός άκουσε από το στόμα της Βασίλισσας Ελισάβετ τα λόγια: «Arise, sir Kenny». Για να γίνει ο Κένι Νταλγκλίς… Σερ, τον πρότειναν οι συγγενείς των 96 θυμάτων της τραγωδίας του Χίλσμπορο. Την πρόταση υπέγραψαν 13 μέλη του αγγλικού κοινοβουλίου. Χειροτονήθηκε από τον Κάρολο στις 17 Νοεμβρίου του 2018.
10. Ο «King Kenny» ήταν προπονητής της Λίβερπουλ την αποφράδα 15η Απριλίου του 1989, όταν 96 οπαδοί της ομάδας δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι τους έχοντας θελήσει να δουν από κοντά τον ημιτελικό του Κυπέλλου απέναντι στη Νότιγχαμ Φόρεστ, στο Χίλσμπορο. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησε όσο μπορούσε να σταθεί δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων και να κυνηγήσει τη δικαίωση που ήρθε βέβαια πολλά χρόνια αργότερα κι έπειτα από μεγάλο αγώνα και κόπο της επιτροπής που συστάθηκε. Φρόντισε ώστε να δώσουν το «παρών» εκπρόσωποι του συλλόγου σε όσο το δυνατόν περισσότερες κηδείες των οπαδών μετά από την μαύρη εκείνη μέρα, ενώ σε πολλές παραβρέθηκε και ο ίδιος. Μαζί με τις οικογένειες των θυμάτων, πάλεψε κι αυτός για να έρθει επιτέλους η δικαίωση για τα ακριβή αίτια που οδήγησαν στον θάνατο των 96 οπαδών…
