Στο ραντεβού με την Ιστορία θα λες «ήμουν κι’ εγώ εκεί…»

Οι παλιότεροι θυμούνται τα ματς με την Μπαρτσελόνα του Κρόιφ και τη Νάπολι του Μαραντόνα, τότε που χώρεσαν «ο ένας πάνω στον άλλον», σχεδόν 50.000 κόσμου. Οι νεότεροι έχουν να θυμούνται τη φιέστα του αήττητου πρωταθλήματος πριν τρία χρόνια. Πέρα από τα όποια νούμερα και τις όποιες αναμνήσεις, οι πιστοί στρατιώτες του «Στρατηγού» θέλουν δίπλα τους μια Τούμπα που δε θα τους αγχώσει, μια Τούμπα που θα στηρίξει το κάθε χαμένο κοντρόλ, την κάθε λάθος πάσα, την κάθε χαμένη ευκαιρία.

Το ματς δεν είναι εύκολο, καθόλου μα καθόλου εύκολο, αλλά έχω την εντύπωση πως βρίσκεται στα πόδια των «ασπρόμαυρων», υπό τον όρο ότι δεν θα επιδοθούν σε κάποιο χαρακίρι σαν εκείνο το οποίο στις 29 Αυγούστου του 2018 τους έκανε να φύγουν απέναντι στην Μπενφίκα, με τέσσερα γκολ στην πλάτη και με την ουρά στα σκέλια! Και τότε η Τούμπα έβαλε το πρώτο γκολ, αλλά μετά κάθε λάθος του Βαρέλα και του Πασχαλάκη, ήταν ασυγχώρητο για την ανεκπαίδευτη κερκίδα.

Ο ΠΑΟΚ απόψε θέλει δίπλα του έναν κόσμο που πρώτα απ’ όλα θα τιμήσει την ομάδα, θα σταθεί στο ύψος του, θέλει μια Τούμπα που θα ακουστεί στα πέρατα της οικουμένης. Έναν κόσμο που θα θαυμάσει όλη η Ευρώπη, όπως ακριβώς είπε χτες ο προπονητής του απευθυνόμενος στους Γάλλους δημοσιογράφους.

Ψυχραιμία θέλει και υπομονή. Καθαρό μυαλό. Χωρίς ακρότητες. Μακριά από παγίδες που θα βάλουν σε μπελάδες το «αύριο» της ομάδας. Μπορεί «η αποτυχία να μην είναι επιλογή», όπως λένε και οι Αμερικανοί, αλλά τίποτα δεν τελειώνει απόψε το βράδυ στην Τούμπα. Υπάρχει συνέχεια. Υπάρχει αύριο.

Το σίγουρο είναι ότι ο ΠΑΟΚ δε θα πεθάνει απόψε, παίζει έναν ακόμη «τελικό» για το αύριο του συλλόγου.

Παίζει ένα ματς που σίγουρα θα θέλεις να λες «ήμουν κι’ εγώ εκεί…»