Το ημερολόγιο έδειχνε «31 Μαΐου 1981». Η δεύτερη θητεία του Γκιούλα Λόραντ στον ΠΑΟΚ έμελλε να τελειώσει με μοιραίο τρόπο. Τον Μαγυάρο «άρχοντα της Τούμπας» τον βρήκε ο χάρος στο φτερό στον «ασπρόμαυρο» πάγκο, σαν σήμερα πριν από 42 χρόνια.
Ο «Herr Lorant» δεν πρόλαβε εκείνο το ηλιόλουστο μεσημέρι στην μισοάδεια Τούμπα να δει τον Βασίλη Βασιλάκο να σκοράρει στα μισά του β’ ημιχρόνου και να χαρίζει στον ΠΑΟΚ άλλη μια νίκη (1-0) στην περίοδο της μεγάλης «ασπρόμαυρης» (αήττητης) παράδοσης επί του Ολυμπιακού!
Ο Μαγυάρος θα χάσει τις αισθήσεις του στο 17ο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου. Ο γιατρός, Παναγιώτης Γιγής, καλείται από την κερκίδα. Μαζί με τον Βασίλη Χαλβατζούλη θα πέσει επάνω του για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Όμως, ήταν αργά… Οι παίκτες του «Δικεφάλου» πληροφορήθηκαν το μοιραίο γεγονός στο ημίχρονο του αδιάφορου βαθμολογικά ντέρμπι, που είχε γίνει λίγες μέρες πριν οι δύο ομάδες συναντηθούν στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.
Ο Γιώργος Κούδας, σε μια από τις πολλές ιστορίες που θυμήθηκε, ήταν σχεδόν απόλυτος και επέμενε για το μέγεθος και την αξία του Μαγυάρου τεχνικού, που ήρθε στα μέρη μας στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και άλλαξε το ρου της «ασπρόμαυρης» ιστορίας.
Μάλιστα, δεν έμπαινε καν στην σύγκριση «Σάνον ή Λόραντ», ξεκάθαρα τάχθηκε υπέρ του ανθρώπου, που το Μάιο του 1976 έφερε το πρώτο πρωτάθλημα στην Τούμπα και πέντε χρόνια αργότερα, σαν σήμερα, ξεψυχούσε στον πάγκο του «Δικεφάλου».
Κι αν ο «Μεγαλέξανδρος του ελληνικού ποδοσφαίρου» εκτίμησε τις προπονητικές ικανότητες του Λόραντ, ο αείμνηστος Σταύρος Σαράφης συνδέθηκε φιλικά και οικογενειακά μαζί του. Ελάχιστοι, μήτε εγώ μέχρι πριν από λίγο καιρό, γνώριζαν πως ο πραγματικός λόγος που ο «Καίσαρας» σταμάτησε στα 31 του χρόνια να παίζει ποδόσφαιρο ήταν ο θάνατος του Λόραντ. Η απώλεια του είχε σημαδέψει τον αρχισκόρερ του ΠΑΟΚ, γι’ αυτό στο τέλος εκείνης της σεζόν (1980-81) δεν το σκέφτηκε, τα βρόντηξε όλα και αποτραβήχτηκε στην αγαπημένη του Επανομή.
Ποιος ήταν ο Λόραντ
Γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1923 στο Κίσεγκ μια μικρή πόλη της ευρύτερης περιοχής του Βας κοντά στα σύνορα της Ουγγαρίας με την Αυστρία. Ανήσυχο πνεύμα από μικρή ηλικία, έζησε πάντα πέρα από τα όρια, γι’ αυτό και αρνήθηκε να ακούσει τις συμβουλές των γιατρών, μια εβδομάδα πριν, επιμένοντας να συνεχίζει και να κάθεται στους πάγκους, μέχρι που ξεψύχησε μέσα στην Τούμπα.
Σε ηλικία 26 ετών θέλησε να το σκάσει για τη Δύση, μόνο που για κακή του τύχη τον συνέλαβε η Ουγγρική αστυνομία και τον έστειλε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Πάλι καλά που μεσολάβησε ο προπονητής της εθνικής Ουγγαρίας Γκούσταβ Ζέμπετς, που τον ήθελε στην ομάδα, προκειμένου να αφεθεί ελεύθερος από την κομμουνιστική κυβέρνηση.
Ο Λόραντ υπήρξε μέλος της «Χρυσής Ομάδας», τη δεκαετία του ’50, παίζοντας δίπλα στον «καλπάζων συνταγματάρχη», Φέρεντς Πούσκας, παρέα με τα υπόλοιπα αστέρια, Χιντεγκούτι, Τσίμπορ, Κόκτσις, Γκρόσιτς, εκείνης της εποχής. Χρυσός Ολυμπιονίκης το ΄52 και φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου το ’54, με τη φανέλα της ανίκητης εθνικής Ουγγαρίας, της περιβόητης «αράντσιπατ» (Aranycsapat).
Ο δημιουργός εκείνης της φοβερής και τρομερής ομάδας, Γκούσταβ Σέμπες, είχε δει στο πρόσωπο του μετέπειτα τεχνικού του ΠΑΟΚ τον ιδανικό κεντρικό αμυντικό που θα μπορούσε να φτιάχνει το παιχνίδι από τα μετόπισθεν, όμως το πρόβλημα ήταν ότι ο αμυντικός της Βάσας βρισκόταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, καθώς είχε συλληφθεί στην προσπάθεια του να δραπετεύσει από την κομμουνιστική Ουγγαρία!
Στο στρατόπεδο ο Λόραντ είχε σχεδιάσει να ηγηθεί μιας ομάδας αποστατών που θα έδινε σειρά αγώνων στη Δυτική Ευρώπη και η αληθινή ιστορία του ενέπνευσε τον σπουδαίο Αμερικανό σκηνοθέτη John Houston και την χρησιμοποίησε ως βάση στην διάσημη ταινία του «Victory» («Η απόδραση των 11») στην οποία πρωταγωνιστούν ο Michael Cane, o Sylvester Stallone, o Pele και πολλοί άλλοι.
συντελεστες
