O Κωνσταντίνος Κουλιεράκης δεν έκρυψε την συγκίνηση που ένιωσε ακούγοντας ένα ολόκληρο γήπεδο να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του στο τέλος του αγώνα με τη Σάμροκ Ρόβερς.
«Είναι πολλές οι σκέψεις, ανάμεικτα τα συναισθήματα. Σίγουρα είναι συναισθήματα μεγάλης χαράς, ικανοποίησης, συγκίνησης. Είναι και μια στεναχώρια, γιατί σκέφτηκα το πότε ήρθα εδώ πριν πολλά χρόνια, μικρό παιδί, πότε πέρασαν τόσο γρήγορα όλα αυτά τα χρόνια. Καθιερώθηκα στην πρώτη ομάδα, κέρδισα ένα πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ, αλλά νομίζω ότι μεγαλύτερη ικανοποίηση που πήρα εγώ προσωπικά ήταν όλο αυτό που έζησα σήμερα. Μετά απ’ όλο αυτό, νομίζω, ότι μπορώ να πω πως φεύγω με ψηλά το κεφάλι», είπε ο 20χρονος διεθνής αμυντικός του «Δικεφάλου», λίγο πριν χαθεί στις αγκαλιές των φίλων της ομάδας, που τον περίμεναν έξω από τα αποδυτήρια της Τούμπας και εκ νέου τον αποθέωσαν.
Ο Χανιώτης ποδοσφαιριστής δεν έκρυψε ότι στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα συγκινήθηκε και ήθελε να βάλει τα κλάματα, όπως έκανε και στο τέλος του ματς με τη Μάλμε. «Γυάλιζαν τα μάτια μου στο τελευταίο δεκάλεπτο, αλλά συγκρατήθηκα. Ήταν πολύ κοντινό να κλάψω δεύτερη φορά…», σχολίασε και σ’ ερώτηση για το αν θα τον ξαναδούμε στο μέλλον με την «ασπρόμαυρη» φανέλα είπε:
«Εννοείται, εδώ μεγάλωσα, εδώ είναι το σπίτι μου»!
Για το αν συγκράτησε κάποια ατάκα ή συμβουλή; «Ήταν πολύ φορτισμένη στιγμή, πολύ συναισθηματική. Αυτό που κράτησα ήταν η αγάπη που εισέπραξα σήμερα και όλα αυτά τα χρόνια που είμαι στην ομάδα. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντική, η αγάπη των οπαδών».
Για το τι έγινε στην επίμαχη φάση με το πέναλτι; «Ρώτησα τον προπονητή να το εκτελέσω, μου είπε εννοείται. Ήθελε και ο Τσάλοβ, προφανώς σκέφτηκα ότι εγώ θα φύγω, αυτός θα μείνει και ήθελα να το εκτελέσει εκείνος, να το βάλει για να πάρει ψυχολογία γιατί θα είναι πολύ σημαντικός παίκτης για την ομάδα φέτος. Όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται».
Για τα τελευταία του λόγια πριν αποχαιρετήσει την ομάδα και τη συζήτηση με τον Λουτσέσκου: «Αυτά είναι προσωπικά θέματα, οπότε τα ξέρουν οι ίδιοι. Όσο για τον προπονητή μου, ήταν πολύ διακριτικός, δεν με ρώτησε πολλά. Υπήρξε μία στιγμή που με ρώτησε αλλά αυτά είναι και πάλι προσωπικά. Το θέμα είναι πως ήμασταν και οι δύο πολύ συγκεντρωμένοι, όλη η ομάδα ήταν εδώ».
Για τα δύο διαφορετικά παπούτσια που έγραψαν ιστορία όταν αγωνιζόταν στις ακαδημίες και το πόσο έχει αλλάξει από τότε: «Το πόσο έχω μεγαλώσει και έχω αλλάξει, αλλά και εσείς σήμερα, με όλο αυτό που έγινε. Πάντα ήμουν χαμηλών τόνων και αυτό είναι που με βοηθάει να πάω μπροστά. Είναι ευλογία να μεγαλώνεις τόσο γρήγορα».
Για το τι σκέψεις κάνει λίγο πριν την αποχώρησή του: «Ακόμη είμαι εδώ, όταν θα έρθει η ώρα, θα το σκεφτώ».
Για τις συμβουλές του Αντρέ Βιεϊρίνια: «Όταν υπήρξε το ενδιαφέρον, τον ρώτησα πράγματα για την ομάδα. Είπε πολύ καλά πράγματα. Με βοήθησαν τα λόγια του για να κλείσω στην Βόλφσμπουργκ».
