Ξημέρωσε η μέρα όπου έξι «αετόπουλα» ταξίδεψαν στη γειτονιά των αγγέλων, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, πληρώνοντας με την ίδια τη ζωή τους, την αγάπη για τον ΠΑΟΚ.
Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά και μοιάζει με χθες.
Ο «μαύρος» Οκτώβρης του ΠΑΟΚ!
Η χαροκαμένη κοιλάδα των Τεμπών βάφτηκε με το αίμα των έξι νέων παιδιών, που τόσο άδικα έφυγαν από τη ζωή, με το μνημείο στην Εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης να στέκεται πάντα εκεί, όπου σταμάτησε ο δρόμος για αυτές τις έξι ψυχές και να μας θυμίζει σ’ όλους μας την παρουσία τους.
Ο πόνος, η θλίψη, η οδύνη, η απώλεια είναι όλα εκεί. Ακλόνητα. Μόνο η μνήμη μεταβάλλεται. Δυναμώνει…
Ξημερώματα Δευτέρας 4 Οκτωβρίου 1999 τα λεωφορεία των οπαδών του «Δικεφάλου» επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη ύστερα από το ισόπαλο (1-1) ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.
Το ρολόι έδειχνε 4:15 το πρωί. Ο ΠΑΟΚ θρηνούσε…
Χαράλαμπος Ζαπουνίδης, ετών 20, Δημήτριος Ανδρεαδάκης, ετών 25, Χριστίνα Τζιόβα, ετών 18, Αναστάσιος Θέμελης, ετών 22, Γεώργιος Γκανάτσιος, ετών 17, Κυριάκος Λαζαρίδης, ετών 17.
Δύο χιλιόμετρα πριν από τα διόδια των Τεμπών, σχεδόν μιάμιση ώρα πριν τον τελικό προορισμό, το τουριστικό λεωφορείο της εταιρείας «Relax Travel», στο οποίο επενέβαιναν 77 οπαδοί, οι περισσότεροι μέλη του Σ.Φ. ΠΑΟΚ Κορδελιού, έχει ραντεβού με το θάνατο.
Ο οδηγός του πούλμαν επιχειρεί προσπέραση, ωστόσο μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, συγκρούεται με διερχόμενο φορτηγάκι και ρίχνει το όχημα στα δεξιά του δρόμου.
Το λεωφορείο αναποδογυρίζει και σκορπά το θάνατο, καθώς 6 φίλοι της ομάδας και ο οδηγός του αγροτικού φορτηγού χάνουν τη ζωή τους.
Χαράλαμπε, Δημήτρη, Χριστίνα, Αναστάσιε, Γιώργο, Κυριάκο θα είστε το πιο λαμπρό παράδειγμα αφοσίωσης και πίστης στα τέσσερα γράμματα…
Για κάποιους θα είστε για πάντα η έμπνευσή τους, ο φωτεινός φάρος που θα προσδιορίζει την πορεία τους…
Αθάνατοι…
συντελεστες
