Στ’ αυτιά των περισσοτέρων φίλων του ΠΑΟΚ το «London calling» δεν είναι ένας άγνωστος ήχος, ειδικά όσων άκουγαν τις προηγούμενες δεκαετίες τη βρετανική πανκ, ροκ μπάντα των «Clash», άλλωστε το Λονδίνο έχει γίνει η… Γη της Επαγγελίας για τον ΠΑΟΚ, οπότε ούτε καν ταξιδιωτικό απωθημένο δεν μπορείς να το πεις για τους περισσότερους.
Tο «London Calling» ηχεί στα αφτιά τους, όπως ακριβώς και τα λόγια του Χρήστου Σωτηρακόπουλου, μπορεί και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, την στιγμή που «…το σουτ Βρύζα… ο ΠΑΟΚ πετυχαίνει το γκολ… 1-1, τρία λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι, ο Βρύζας πετυχαίνει το 1-1 και ο ΠΑΟΚ προκρίνεται στην επόμενη φάση, δεν μπορεί ο ΠΑΟΚ να δεχθεί δύο γκολ πιά…», έφτανε στα ελληνικά σπίτια μέσα από Mega και την περιγραφή του Άρσεναλ-ΠΑΟΚ, τον Σεπτέμβρη του 1997.
Η προηγούμενη γενιά πρόλαβε και έζησε το «έπος του Χάιμπουρι», η επόμενη γεύτηκε το νέκταρ της ευτυχίας στο γειτονικό «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», αφήστε που κάποιοι ήταν παρόντες (και) στο «Λόφτους Ρόουντ», το καλοκαίρι του 2014, όταν ο «Δικέφαλος» κέρδισε και την Κ.Π.Ρ. σε παιχνίδι προετοιμασίας!
Οι «ασπρόμαυροι» είχαν τριγυρίσει αρκετές συνοικίες και γειτονιές της ευρωπαϊκής μητρόπολης, καμαρώνοντας για το αήττητο τους και μέχρι την τελευταία επίσκεψης τους, στα τέλη του Νοέμβρη του 2018, αυτή τη φορά στην πιο στυλάτη γειτονιά του κεντρικού Λονδίνου, εκεί δίπλα στις όχθες του Τάμεση, όπου οι πρώην μποέμ και νυν επιχειρηματίες κάτοικοι του Τσέλσι καθημερινά φροντίζουν και επιβεβαιώνουν τη φήμη του με πομπώδη μεγαλοπρέπεια. Εκεί, γνώρισαν την πρώτη ήττα με 4-0.
Πάντως, πριν από έντεκα χρόνια περπατούσες στην περιοχή του «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» στο Βόρειο Λονδίνο, έλεγες «Zisis Vryzas» και σε σήκωναν στα χέρια! Οι οπαδοί της Τότεναμ δεν ξεχνούσαν τον αποκλεισμό της μισητής Αρσεναλ, δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, από τον ΠΑΟΚ και υποδεχόντουσαν «μετ’ Βαϊων και κλάδων» τους περίπου 3.000 Ελληνες.
Το ίδιο και οι Spurs που πίστευαν ότι ακόμη και με τον αναπληρωματικό Χάρι Κέιν θα μπορούσαν να κερδίσουν εύκολα και άνετα, μάλιστα, την ελληνική ομάδα, ωστόσο αν σήκωνες τα μάτια σου στο 15ο λεπτό της αναμέτρησης και κοιτούσες τους δύο μεγάλους φωτεινούς πίνακες του γηπέδου, θα έβλεπες να γράφουν: «Τότεναμ 0 – ΠΑΟΚ 2»!
Οι «ασπρόμαυροι» πήγαν στο Λονδίνο χωρίς το πιο μεγάλο όνομά τους, τον Αντρέ Βιεϊρίνια, που ένα μήνα μετά πωλήθηκε στη γερμανική Βόλφσμπουργκ, ο Λάζλο Μπόλονι δε δίστασε να εμπιστευτεί στο αρχικό σχήμα έναν 18χρονο, τότε, τον Κώστα Σταφυλίδη και είδε το δίδυμο Γκαρσία – Κοντρέρας να παραδίδει μαθήματα υψηλής αυταπάρνησης στο χορτάρι.
Στο πρόσωπο του Γιώργου Γεωργιάδη (του Κώστα) ο Ρουμάνος προπονητής βρήκε τον αντικαταστάτη του Βιεϊρίνια. Και τι αντικαταστάτη! Στην καλύτερη ποδοσφαιρική βραδιά του ο Σερραίος ποδοσφαιριστής, που ακόμη και σήμερα έχει να λέει για εκείνο το παιχνίδι, μοίρασε δύο «πάρε βάλε» ασίστ σε Σαλπιγγίδη και Αθανασιάδη.
Η άδικη πέρα για πέρα αποβολή του Σταφυλίδη από τον Ολλανδό ρέφερι Μπας Νιχάουζ (τον οποίο ο ΠΑΟΚ ξαναβρήκε στο δρόμο του το 2020 στο ντέρμπι με τον Άρη, όπου και πάλι έγινε πρωταγωνιστής με το πέναλτι που έδωσε υπέρ των κίτρινων, αλλά ποιος νοιάζεται…) στο 37′ και το γκολ-πέναλτι από τον Λούκας Μόντριτς φάνηκε προς στιγμή να αλλάζουν στις ισορροπίες μέσα στο χορτάρι.
Ο Πάμπλο Κοντρέρας έφυγε με φορείο από το γήπεδο. Θυσιάστηκε για να μη περάσει η μπάλα τη γραμμή. Στο τέλος της βραδιάς είχε σηκωθεί στο ένα πόδι και πανηγύριζε σαν μικρό παιδί τη μεγάλη νίκη και την πρόκριση στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ, την ίδια στιγμή που Αντεμπαγιόρ αναρωτιόταν «αλήθεια, πως θα περάσουμε τώρα στην επόμενη φάση», καθώς η Τότεναμ περίμενε νίκη του ΠΑΟΚ την τελευταία αγωνιστική στο ματς με τη Ρούμπιν Καζάν. Στην Τούμπα ήρθε το… βολικό 1-1, ο «Δικέφαλος» πέρασε πρώτος και καλύτερος και οι «Spurs» έμειναν με την… όρεξη.
Τότεναμ (Ρέντναπ): Γκόμεζ, Τσόρλουκα, Γκαλάς, Μπασόνγκ, Ρόουζ (Μπέιλ 69′), Λίβερμορ, Πίεναρ (Ουόκερ 67′), Μόντριτς, Λένον, Κέιν (Φαλκέ 71′), Ντεφόου.
ΠΑΟΚ (Μπόλονι): Χαλκιάς, Ετο, Μαλεζάς, Κοντρέρας (Τσιρίλο 81′), Σταφυλίδης, Γκαρσία, Φωτάκης, Λαζάρ (Αρίας 84′), Σαλπιγγίδης, Γεωργιάδης (Σνάουτσνερ 62′), Αθανασιάδης.
